فراتر است، از ادراک ما حقیقت ذاتش            کسی که آیـنۀ ذات کـبریـاست صفـاتش

کسی که وحی به شوق کتابتش شده نازل            که خطّ کـوفـی او بوده زینت کـلـماتش

کسی که خطبۀ غرّاست واژه واژه سکوتش            کسی که حجت بحث ولایت است زکاتش

کسی که شیفـتۀ نامه‌های اوست بلاغت            کسی که چشمۀ جوشان حکمت است دواتش

علی‌ست او که زمین مفتخر شده‌ به حضورش            علی‌ست او که زمان معتبر شده به حیاتش

علی‌ست معنی حیّ علی الصلاة من و تو            علی کسی‌ست که میزان سنجش است صلاتش

هرآنچه اشک به دامان چاه ریخت شبانه            بدل به درّ نجـف شد یکـایک قـطراتش

علی معادل عدل است آن عدالت دلخواه            بگو به دهر که تنها علی‌ست راه نجاتش